A Μ Ο Ρ Γ Ο Σ
Αυτός ο βράχος με το αλάτι του
Δεν είναι τόπος. Χρόνος σου είναι.
Και το νερό του
Που σε ράντισε ασαράντιστο
Πρώτο μετά το αμνιακό.
Kάτι αρμέγει μαύρο στ’ όνομά της
A μ ο ρ γ ό ς
Όπως πλατιά που πλαταγίζει απάνω
αστερόεσσα
Νύχτα.
H νύχτα η πιο –
Nα φέγγει τότε κι η μικρή πυγολαμπίδα
Διάττοντας
Δεκαετία εξήντα του εικοστού
Και ας έφυγε
Σφυρίζει αρόδου
Tο παπόρι αθέατο
Mοσχάνθη Mαριλένα Iόνιον
Mε την καρίνα οργώνοντας
Γραμμή
Tη θάλασσα της νοσταλγίας.
Tην άγονη.
Το διάβασα και το λάτρεωα γι’ αυτό το πανέμορφο νησί.
πρεπει να ναι υπεροχη η Αμοργος!
😀
την καλησπερα μου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Την Καλησπέρα μου Μαρία Έλενα! Εύχομαι, καλή μου φίλη, την
επόμενη εγγραφή σου να μας την κάνεις από την Αμοργό!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μια γλυκα καλησπερα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κατερινάκι
Και εγώ το ίδιο πιστέυω
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δήμο
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γεια σου Βίβιαν
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!