Ήξερα …

Ήμουν σίγουρη πως δε θα μου μιλούσες ξανά αν μάθαινες την αλήθεια. Η δική μου αλήθεια ήταν μαχαίρι στην καρδιά. Δεν ήθελα να το νιώσω να μου πληγώνει την καρδιά.

Η αγάπη μου για σένα ήταν μονόδρομος από την ημέρα που σε γνώρισα. Τα μάτια σου με κέρδισαν στο πρώτο λεπτό. Είχες τόσο καθαρό βλέμμα που ήξερα πως εσύ ήσουν που θα με έβγαζες από τους εφιάλτες μου. Έλεγες λίγα μα εννούσες τα πάντα. Ένιωθες τα μάτια μου επάνω σου και συνέχιζες να με αιχμαλωτίζεις στον ιστό σου. Τα λόγια σου γέματα μέλι που έκαναν την καρδιά μου να πετάει σα χελιδόνι. Να ονειρεύεται όμορφα μέρη με αγκαλιές, φιλιά και έρωτα.

Ένιωθα κυριευμένη από τα θέλω σου και δε με ένοιαζε τίποτα για μένα. Ήθελα εσένα και ήξερα πως εσύ θα ήσουν εδώ για μένα.

 

 

Advertisement

Πατρίδα …

Πάλε ξυπνάει της άνοιξης τ᾿ αγέρι

στην πλάση μυστικής αγάπης γλύκα,

σαν νύφ᾿ η γη, πόχει άμετρα άνθη προίκα,

λάμπει ενώ σβηέται της αυγής τ᾿ αστέρι.

Πεταλούδες πετούν ταίρι με ταίρι,

εδώ βουίζει μέλισσα, εκεί σφήκα·

τη φύση στην καλή της ώρα εβρήκα,

λαχταρίζει η ζωή σ᾿ όλα τα μέρη.

Κάθε μοσχοβολιὰ και κάθε χρώμα,

κάθε πουλιού κελάηδημα ξυπνάει

πόθο στα φυλλοκάρδια μου κι ελπίδα

να σου ξαναφιλήσω τ᾿ άγιο χώμα,

να ξαναϊδώ και το δικό σου Μάη,

όμορφή μου, καλή, γλυκειά πατρίδα.

 

Λορέντζος Μαβίλης