Για την πριγκηπέσσα μου …

Αγαπούσα την κόρη μου τόσο πολύ από την ημέρα που έμαθα πως ήμουνα έγκυος. Από την ημέρα που γέννησα δε την άφησα στιγμή από τα μάτια μου. Στο μαιευτήριο παρόλο που πονούσα ήθελα να την βλέπω να μου χαμογελάει με το δικό της μοναδικό τρόπο. Μου άρεσε μόνη μου να την φροντίζω γιατί μέσα από την φροντίδα μου της έδειχνα την αγάπη μου. Γυρνώντας στο σπίτι η μικρή μου πριγκηπέσσα κοιμόταν γαλήνια στο κρεβατάκι της. Όταν έκλαιγε εγώ σηκωνόμουν ελατήριο. Την φρόντιζα συνέχεια χωρίς ποτέ να πω το οτιδήποτε. Δεν ήθελα να κλαίει και όταν γινόταν την έπαιρνα στην αγκαλιά μου. Ήταν και είναι το πιο όμορφο κοριτσάκι σε όλο τον κόσμο. Πρόσεχα να μην πάθει κακό και φώναζα σε όποιον την έκανε να κλαίει. Δεν ήθελα να κλαίει η πριγκηπέσσα μου και εν μέρει το είχα καταφέρει. Δεν έκλαιγε χωρίς λόγο παρά μόνο όταν πεινούσε, νύσταζε ή ήταν λερωμένη. Όλες τις άλλες ώρες χαμογελούσε. Η κάθε μέρα μου είναι πιο όμορφη από την προηγούμενη γιατί είχα ένα πλασματάκι που με αγαπούσε και μου το έδειχνε συνέχεια με το που με αγκάλιαζε και κοιμόταν στην αγκαλίτσα μου. Η πριγκηπέσσα μου κάθε μέρα γινόταν ακόμα και πιο όμορφη. Τα μαλλάκια της αρχίσαν και μεγαλώνανε και εγώ την έβλεπα και χαιρόμουν. Ήξερα πως αυτό το μωράκι ήταν το δικό μου κοριτσάκι. Την αγαπούσα πολύ και με τον τρόπο της με έκανε να την αγαπώ περισσότερο. Όταν ξύπναγε και πήγαινα να την πάρω από την κούνια της μου χαμογελούσε και μου έδινε τα χεράκια της για να την πάρω. Κρυβόταν ανάμεσα στα μαξιλάρια και μου έκανε τζα όταν την έβλεπα. Γελούσε με την καρδιά της όταν με έβλεπε να γελάω με κάτι που είχε κάνει και μου είχε φανεί αστείο. Γαργαλιόταν όταν τις ακουμπούσα τις μασχαλίτσες της και την κοιλίτσα της. Τρελαινόταν στο γέλιο όταν πήγαινα να της αλλάξω πάνα και της έλεγα τι θα δω εγώ τώρα και της έβγαζα το κορμάκι της. Εννούσα τα μπουτάκια της που μόλις τα έβλεπα τα τρέλαινα στα φιλιά. Της άρεσε να την φιλάνε και να χαιδεύουν την κοιλίτσα της καθώς της αλλάζουν πάνα ή και ρούχα. Μεγαλώνοντας γινόταν ακόμα πιο όμορφη και όταν χαμογελούσε και φαινόταν τα μικρά λευκά δοντάκια της ήταν για φίλημα. Εγώ την έβλεπα να χαμογελάει και την τρέλαινα στα φιλιά και στις αγκαλιές. Έπαιζα συνέχεια μαζί της και μου άρεσε πολύ να την παίρνω στην αγκαλιά μου και να της διαβάζω παραμυθάκια που τα είχα γράψει.. Η πριγκηπέσσα μου τα απόλαμβανε και της άρεσε να με ακούει. Σήμερα που γίνεσαι 15 μηνών μικρή μου πριγκηπέσσα Σ αγαπώ πολύ να το θυμάσαι πάντα.