Ασπρόμαυρη είναι η ζωή μου
χωρίς λίγο χρώμα
όμορφα ν’ αισθανθώ
να ριγώ στο αγγιγμά της.
Χρώμα θέλω να βάλω
κόκκινο το χρώμα του πάθους
μήπως αισθανθώ έτοιμη
να το νιώσω στη ζωή μου.
Λευκό το χρώμα της αθωότητας
άσπιλη και αμόλυντη να βρεθώ
στο ποτάμι της καρδιάς μου
μήπως με αγγίξει και γίνω ευτυχισμένη.
Ροζ το χρώμα της αθωότητας
μικρό κορίτσι να γενώ
να μη μεγαλώσω άλλο πια
και προβλήματα έχω ν’ αντιμετωπίσω.
Καλή σου μέρα Μαριλένα!!! με τα ερωτικά σου ποιήματα!!! Εδώ στο
παθ πολλοί έχουν facebook… τώρα ξεκίνησα κι εγώ! Ελπίζω εκεί να
βρίσκω κάποια απάντησή σου, ναι;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
(συνέχεια)… γιατί εδώ δε βρίσκω ποτέ χαμόγελα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γεια σου Γιούλη
Σ’ ευχαριστώ με τα γλυκά σου λόγια.
Απαντάω όποτε έχω καιρό.
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έννοείται πως όταν έχουμε χρόνο… απαντάμε!!! Κι εγώ τις
περισσότερες φορές μπαίνω, κοιτάω ή γράφω και βγαίνω… Καλό
μεσημέρι!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γιούλη
Εγώ τον τελευταίο καιρό δεν έχω και πολύ.
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!