Κι αν είμαι rock μη με φοβάσαι
έγινα κιόλας τριάντα χρονώ
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
anafranil και triptizol.
Μη με φοβάσαι μη με φοβάσαι
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
μη με φοβάσαι μη με φοβάσαι
κι αν είμαι rock να με θυμάσαι
Μαύρο πουλί τσακισμένο σε τοίχους
εγώ είμαι εσύ κι αν είμαι rock
τρέμω τους ξένους φοβάμαι τους φίλους
καράβι δεμένο σ’ έρημο ντοκ.
Που λέτε φίλοι εγώ το βρίσκω
νά ‘ναι πολύ πολιτικό
νά ‘μαι πουλί μαύρο σε τοίχους
κι όχι καράβι σ’ έρημο ντοκ.
Κι αν με ρημάξανε χίλια νυστέρια
μ’ ένα φτερό τρελό μοναδικό
στου Victor Jara πετάω τ’ αστέρια
μες στ’ αεράκι το ξωτικό.
Εξαίρετο τραγούδι…..μαύρο όμως και μελαγχολικό. Δεν θα το
συνιστούσα σε νέα παιδιά που παλεύουν και αγωνίζονται. Δεν
λειτουργεί σαν πρότυπο. Καλή συνέχεια Μαρία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δε μου αρέσει ούτε εμένα Γιάννη αυτό το τραγούδι αλλά είναι
αφιερωμένο σε κάποιον που του αρέσει πολύ.
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όμορφο τραγούδι …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σ’ ευχαριστώ Εβίτα
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!