Είχα ξεχάσει …

Eϊχα ξεχάσει πόσο όμορφο είναι να διαβάζω ποίηση.

Διαβάζοντας αυτό το ποίημα θυμήθηκα πόσο ευτυχισμένη ήμουνα

Που τίποτα δεν υπήρχε για μένα χωρίς μουσική, ποίηση, λογοτεχνία.

Γι’ αυτό αυτό το ποίημα μου το αφιερώνω …

ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ Σ’ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ Σ’ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΠΩΣ

Σ’ΑΓΑΠΩ ΑΦΟΥ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΥΟ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΥΣ,

Η ΛΕΞΗ ΕΙΝΑΙ ΦΤΕΡΟΥΓΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ,

ΕΧΕΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟ ‘ΝΑ ΜΙΣΟ ΑΠΟ ΚΡΥΟ.

Σ’ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΝΑ Σ’ΑΓΑΠΗΣΩ ΠΑΛΙ,

Τ’ΑΠΕΙΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΡΧΙΣΩ

ΚΙ ΑΠ’ΤΟ ΝΑ Σ’ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΨΩ:

ΓΙ’ΑΥΤΟ ΚΙ ΕΓΩ ΔΕ Σ’ΑΓΑΠΩ ΑΚΟΜΑ.

Σ’ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΔΕ Σ’ΑΓΑΠΩ ΣΑΝ ΝΑ ‘ΧΑ

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

ΚΙ ΕΝΑ ΔΥΣΤΥΧΟ ΑΒΕΒΑΙΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ.

ΔΥΟ ΖΩΕΣ ΝΑ Σ’ΑΓΑΠΩ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ.

ΓΙ’ΑΥΤΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ Σ’ΑΓΑΠΑΩ

ΜΑ Σ’ΑΓΑΠΑΩ ΚΙ ΟΤΑΝ ΔΕ Σ’ΑΓΑΠΑΩ.