Έρωτας ήταν θαρρώ όταν σε γνώρισα.
Ενιωσα τόσο έντονα την παρουσία σου από την πρώτη στιγμή
Δε πίστεψα πως μπορούσα ν’ αγαπήσω ξανά
Όμως εσύ με έκανες να σ’ αγαπήσω
Να θέλω το φιλί σου και την αγκαλιά σου
Να θέλω ένα παιδί από σένα που να σου μοιάζει
Σου είχα δώσει διορία για να φύγεις
Για να μην πληγωθώ αλλά εσύ μου έλεγες πως θα είμαστε μαζί
Δε θα έφευγες ποτέ από την αγκαλιά μου
Δε θ’ αγαπούσες καμία άλλη
Αθέτησες τον λόγο σου και εγώ δεν μπορώ χωρίς εσένα
Με έκανες σε λίγα λεπτά να θέλω να πεθάνω
Ζήτα μου ότι θέλεις φτάνει να είμαστε μαζί
Δε θέλω τίποτα άλλο μόνο αυτό
Με τη στάση σου έδειξες πως ποτέ δε με αγάπησες
Δεν ένιωσες ότι μου είπες
Φοβήθηκες τις ευθύνες μιας οικογένειας
Δε πίστεψες στην αγάπη που σου είχα
Μου είπες πως σε ζήλευα συνέχεια
Πες μου όμως:
Όποιος αγαπάει δεν ζηλεύει;
Ξέρεις κάποιον που αγαπάει και δε ζηλεύει;
Ασφυκτιούσες από την αγάπη μου
Ένιωθες πως σε έπνιγα
Και τώρα είμαστε δύο ξένοι
Να μάθεις για μένα δε θέλεις
Τηλέφωνα δε παίρνεις
Εσύ που αν δεν άκουγες τη φωνή μου δε μπορούσες
Πες μου σε παρακαλώ:
Γιατί με πρόδωσες;
Γιατί έπαιξες μαζί μου και τώρα με πέταξες σα στημένη λεμονόφλουδα;
Γιατί έμπλεξες μαζί μου;
Γιατί δε με λυπήθηκες;
Πες γιατί;
Η ζωή είναι γλυκιά! Ζήστε την ... 