Αςς πονούσαα …

Ο χρόνος άρχισε τόσο όμορφα

μια δική σου αγκαλιά

ένα γλυκό φιλί

και όλα ήταν ονειρικά.

 

Μα ο καιρός περνούσε

έπαψες εσύ να μου δίνεις φιλιά

να θέλεις να φιλεύεις αγάπη

το σ’ αγαπώ το άκουγα όλο και πιο σπάνια.

 

Τι να συνέβαινε δεν ήξερα

η καρδιά σου δεν ήξερα

τι ζητούσε από μένα

να φύγεις σε άφησα και ας πονούσα.