Ο Αλέξανδρος ήταν συγγραφέας από τους πολύ καινούριους. Γι’ αυτό και δε τον ήξερα με τόσα βιβλία που διάβαζα κατά καιρούς. Ήταν 40 χρονών, και αν η φωτογραφία όπου είχε στο προφίλ του ήταν αυτός, ήταν πολύ όμορφος άντρας. Πολύ γοητευτικός και ανύπαντρος ακόμα. Είχε εκδώσει μέχρι σήμερα δύο βιβλία και αγαπούσε πολύ το διάβασμα και την καλή μουσική.
Εκείνη την στιγμή είχε ανεβάσει ένα κειμενάκι σχετικά με την ελευθερία του ανθρώπου και πόσο σημαντική ήταν. Εγώ του έκανα σχόλιο και του έγραψα πως η ελευθερία είναι η σημαντικότερη αλλά δυστυχώς πολλοί άνθρωποι έπρεπε να πολεμάνε γι’ αυτήν.
Το επόμενο σχόλιο μου το έστειλε μετά από αρκετές μέρες λέγοντας μου πως ότι λέει το πιστεύει. Πράγματι ο χώρος μου στο διαδίκτυο του είχε φανεί πολύ γλυκός και τα θέματα μου του είχαν κάνει εντύπωση.
Δεν έδωσα και πολύ σημασία στα λόγια του. Πίστευα όπως και στην αρχή πως ήταν πολύ ευγενικός. Συνέχισα να γράφω για ότι μου κινούσε το ενδιαφέρον στο ιστολόγιο χωρίς να ξεχνάω να βάζω κείμενα για τη μεγάλη μου αγάπη την Ιουλλίτα. Το κοριτσάκι ήταν το κέντρο της ζωής μου και έγραφα ότι μπορούσες να φανταστείς για την τόσο μεγάλη αγάπη που της είχα.
Ο Αλέξανδρος καθημερινά μου έκανε και από ένα σχόλιο με όλο και πιο κολακευτικά λόγια. Δεν ήθελα να τα πιστέψω γιατί λόγω και της ιδιότητας του σίγουρα θα είχε μάθει να λέει πολύ όμορφα λόγια. Παρακολουθούσα όμως και τα δικά του κείμενα και φρόντιζα να κάνω όμορφα σχόλια. Στην αρχή νόμιζα πως ήμουνα υποχρεωμένη αλλά μετά ένιωθα πως το ήθελα.
Η ζωή είναι γλυκιά! Ζήστε την ... 
… και;
… τί έγινε μετά;
… πάνω στο καλύτερο κόπηκε …:)))
… έρρωσο …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σταύρο
Η συνέχεια προσεχώς.
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!