Τα γράμματά σου τα ‘χω, Αγάπη πρώτη,
σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου.
Τα γράμματά σου πνέουνε τη νιότη
κι ανθίζουνε την όψιμη χαρά μου.
Τα γράμματά σου, πόσα μου μιλούνε
με τις στραβές γραμμές και τα λαθάκια!
Τρέμουν, γελάνε, κλαίνε, ανιστορούνε
παιχνίδισμα τη ζούλια και την κάκια…
Το μύρο στους φακέλους που είχες ραντίσει,
του Καιρού δεν το σβήσανε τα χνότα.
Παρόμοια ας ήταν να μην είχε σβήσει
του Καιρού δεν το σβήσανε τα χνότα.
Παρόμοια ας ήταν να μην είχε σβήσει
η απονιά σου τα ονείρατα τα πρώτα!
Τα γράμματά σου πάνε, Αγάπη μόνη,
βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου.
Τα γράμματά σου τάφοι· δεν τελειώνει
απάνω τους η λέξη του Θανάτου.
βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου.
Τα γράμματά σου τάφοι· δεν τελειώνει
απάνω τους η λέξη του Θανάτου.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Η ζωή είναι γλυκιά! Ζήστε την ... 
Καλημέρα. Χρόνια πολλά ! Ο Καρυωτάκης αγαπημένος και αυτό δεν το
θυμάμαι να το έχω διαβάσει ξανά. ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα… ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με αγάπη και υγεία πάντα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
καλημερα Μαριλενα μου… 🙂 καλο σ/κ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γεια σου Δημήτρη
Όμορφο το ποιήμα του Καρυωτάκη
Καλή Χρονιά και σε σένα
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γεια σου Γιώτα
Χρόνια πολλά και σε σένα
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γεια σου Γιώργο
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!