Δεν πίστεψα ποτέ πως έγραφα μοναδικά. Έγραφα ότι μου έλεγε η ψυχούλα μου και η καρδούλα μου. Δεν με ένοιαζε ποιος με διάβαζε ή αν άρεσαν αυτά που έγραφα. Το έκανα μόνο και μόνο για να αισθάνομαι εγώ καλά.
Στο δρόμο βρέθηκαν πολλά άτομα που πίστεψαν σε μένα και μου είπαν πως έγραφα όμορφα. Η γραφή μου τους θύμιζε έτσι πως γράφουνε μικρά παιδιά. Μου άρεσε αυτό γιατί και εγώ έτσι αισθάνομαι σαν μικρό παιδί.
Γράφω και δεν σκέφτομαι πως θα φανεί στον ένα ή στον άλλον. Γι’ αυτό και συνήθως υπάρχουν διάφορες αντιδράσεις σε αυτά που γράφω. Ξέρω πως σε μερικούς μπορεί να μην αρέσουν αλλά μπορούνε αν θέλουνε να μη με διαβάζουν. Αυτό κάνω και εγώ δεν διαβάζω μερικά ιστολόγια που δε μου αρέσει η γραφή τους.
Αγαπώ το γράψιμο και αυτό φαίνεται σε κάθε γραπτό μου. Δεν θέλησα ποτέ να πω ψέματα πως δεν είμαι ερωτευμένη. Όλα αυτά που γράφω για τον άνδρα μου το αποδεικνύουν περίτρανα. Ήμουν είμαι και θα είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του. Είναι τα πάντα για μένα και δεν δέχομαι κανένα σχόλιο γι’ αυτό το γεγονός.
Σαν μικρό παιδί μου αρέσει να γράφω. Να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς βία, σκοτωμούς, ναρκωτικά και πολέμους. Έναν κόσμο που θα κυριαρχεί η ειρήνη και η χαρά. Τα παιδιά θα παίζουν ανέμελα και θα σκέφτονται μόνο χαρούμενα γεγονότα. Έναν κόσμο που θέλω να γίνει υπέροχος για τα παιδιά μου αλλά και για τα παιδιά όλου του κόσμου.Ονειρεύομαι έναν κόσμο που όλα τα παιδιά θα είναι ευτυχισμένα.
Αυτό παρακαλάω κάθε μέρα τον Θεό. Να μην υπάρξουν άλλα θύματα των ανθρώπων που δε σκέφτονται πως αυτά τα παιδιά που χτυπάνε μπορεί να ήταν τα δικά τους παιδιά. Θα ήθελαν τα δικά τους παιδιά να είχαν αυτή την αντιμετώπιση;
Η ζωή είναι γλυκιά! Ζήστε την ... 