Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Advertisement

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.

Το ήθελα …

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα. Μια ιστορία που όλο και περισσότερες γυναίκες μπορούν να μας πουν τη γνώμη τους. Δε θέλουμε όμως να αφήσουμε απέξω τους άνδρες. Ξεκινάω λοιπόν:

Συνεχώς πρνούσε από το μυαλό μου αυτό το πρόβλημα. Θα μου πείτε από τότε ένα τόσο ευχαριστο γεγονός έγινε πρόβλημα και δίκιο θα έχετε.

Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και απόκτησα δύό, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Τα προσέχω σαν τα μάτια μου και φυσικά δεν θέλω να πάθουν τίποτα καο. Όλοι με λένε χαζομαμά αλλά εγω δε το δέχομαι αυτό τον τίτλο. Αγαπάω πολύ τα παιδιά μου γιατί μέρος δικό μου. Τα κουβαλούσα 9 μήνες και τα προσέχω γιατί δε μπορώ να πιστέψω πως από την ηλίκια των 6 και 4 χρονών έχουν μεγαλώσει και μπορούν να προσέχουν τον εαυτό τους.

Αυτό όμως που έμαθα τις τελευταίες μέρες είναι κάτι το τέλειο αλλα συνάμα και ένας εφιάλτης. Ο γιατρός όπου πήγα να κάνω κάποιες εξετάσεις επειδή ζαλιζόμουν με πληροφόρησε πως ήμουνα έγκυος. Έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου. Δε το περίμενα μια που με τον άντρα μου πάιρναμε προφυλάξεις.

Δεν θέλησα να του το πω. Ήθελα πρώτα να το χωνέψω η ίδια και μετά να του το πω. Ήξερα πως δε θα είχε πρόβλημα. Αγαπάει και εκείνος πολύ τα παιδιά. Το προβλημά όμως είμαι εγώ. Θέλω πολύ να αποκτήσω ένα νέο μωράκι αλλά η κατάσταση της υγείας δεν ενδείκνεται για ακόμα μια εγκυμοσύνη.

Ο γυναικολόγος στην τελευταία εγκυμοσύνη μου ήταν κάθετος. Αν ξαναμείνω έγκυος θα έβαζα σε κίνδυνο τη ζωη μου πρώτα και μετά και τη ζωή του μωρού μου. Δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ήθελα τόσο να αποκτήσω ένα ακόμα ζουζουνάκι αλλά απ΄την άλλη φοβόμουνα μήπως δε ξαναέβλεπα τα παιδιά μου.

Το δίλημμα μεγάλο και εγώ χωρίς μια λύση που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκλαιγα, γελούσα, στεναχωριόμουν, σκεφτόμουν αλλά μια ήταν η λύση. Θα έπρεπε να το σκοτώσω και να κουβαλούσα σε όλη μου τη ζωή αυτή την αμαρτία. Το ήθελα αυτό το παιδί γιατί ένιωθα πως μου το είχε στείλει ο Θεός να το προσέχω.

Μετά από πολλά ξενύχτια και κλάμματα έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για μένα. Αποφάσισα να γεννήσω και αυτό το μωράκι μου. Δεν άντεχα να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων. Δεν ξέρω τι θα έκανα ξανά αν έπρεπε να αποφασίσω ξανά αλλά τώρα το ήθελα αυτό το μωράκι.