Έμαθα πολλά από σένα. Από την ημέρα που γεννήθηκα με αγαπούσες και ήθελες πάντα να είμαι καλά.
Είσαι ο μοναδικός άντρας που αγάπησα τόσο πολύ. Ο μοναδικός που λάτρεψα και θα μπορούσα να μείνω μαζί σου πολλά χρόνια.
Μου έλεγες τόσες ιστορίες που έχουν χαραχτεί στην καρδιά μου. Τα χρόνια ήταν δύσκολα αλλά εσύ μπόρεσες και κράτησες την καρδιά σου αγνή. Όταν φύγατε από τον χώρο που μένατε σαν πρόσφυγες το κράτος σας έδωσε ένα σπίτι να μείνετε. Αυτά τα σπίτια τα είχαν ονομάσει στα χαρτιά ότι βρίσκονταν στον συνοικισμό Αγίου Φανουρίου. Όμως εκκλησία του Αγίου δεν υπήρχε. Παλικαράκι εσύ ήθελες να αλλάξεις τον κόσμο όπως όλοι οι νέοι και χτίσατε μαζί με άλλους συνομίληκους σου αλλά και τους γονείς σας ένα μικρό εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου.
Με κίνδυνο της ζωής σας κρατήσατε αυτό το εκκλησάκι αφού μέρες και νύχτες είχατε κάνει αλυσίδα γύρω του και το φυλάγατε. Δεν θέλατε να το γκρεμίσουν και πολεμήσατε για να μη συμβεί αυτό. Το εκκλησάκι δε γκρεμίστηκε αλλά έγινε και μεγαλύτερο και ήταν ένα κόσμημα για την περιοχή. Κάθε χρόνο πολύ κόσμος στις 27 Αυγούστου ερχόταν από πολλά μέρη της χώρας για να προσκυνήσουν τη χάρη του.
Ο Άγιος Φανούριος σε προστατεύει από τότε και εσύ ποτέ δεν χάνεις γιορτή του. Εκτός από πέρσι που ενώ το ήθελες δε μπορούσες να προσκυνήσεις την εικόνα του όπως κάθε χρόνο. Στεναχωρέθηκα τόσο γι’ αυτό αλλά δεν θέλησα να το δείξω. Δεν είμαι από πέτρα τελικά. Είμαι πιο ευαίσθητη απ΄ όσο φαίνομαι.
Σήμερα είναι όλα καλύτερα. Μπορείς να κάνεις αυτό που έκανες κάθε χρόνο μέχρι και πέρσι. Προσκύνησες την εικόνα του και έκανες και μια βόλτα στο παζάρι. Ήταν τόσο όμορφα που ήσουνα ξανά κοντά μας και έκανες ότι αγαπούσες.
Ξέρεις κάτι; Τα γράφω όλα αυτά για να σε ευχαριστήσω για όσα μου έχεις διδάξει και να σου πω πως Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ.
Μπαμπάκα μου μη το ξεχάσεις ποτέ αυτό.
Η ζωή είναι γλυκιά! Ζήστε την ... 