Ίσως έπρεπε να τους πιστέψω …

crying_woman_500.jpg

Μακάρι να μην πονούσα τόσο αλλά όλοι μου λέγανε πως με κορόιδευε αλλά δε τους πίστευα. Νόμιζα πως ήθελαν το κακό μου και ζήλευαν την την τόσο ιδανική σχέση που είχα με τον Νίκο.

Τον είχα γνωρίσει σε μια συνάντηση βιβλίου. Κάθε Πέμπτη μαζευόμασταν 10 άτομα μια στην μια καφετέρια και μια στην άλλη και συζητούσαμε για ένα βιβλίο που είχαμε διαβάσει. Μου άρεσε πάρα πολύ που συζητούσα με ανθρώπους που είχαν διαβάσει το ίδιο βιβλίο με μένα και μάθαινα τη γνώμη τους.

Ο Νίκος ήρθε μια εβδομάδα μετά τα Χριστούγεννα. Από το παρουσιαστικό του φαινόταν πολύ γλυκός άνθρωπος και με ωραία χαρακτηριστικά. Επειδή δεν είχε που να κάτσει του πρότεινα την θέση δίπλα μου. Κάθισε γρήγορα λόγω που όλοι τον παρακολουθούσαν γιατί έπρεπε να ξεκινήσουυμε.

Με ρώτησε με τι βιβλίο ασχολιόμαστε σήμερα και όταν του είπα με «Το Σπίτι δίπλα στο ποτάμι» της Λένα Μαντά χάρηκε. Μου είπε πως το είχε διαβάσει και του άρεσε πολύ.

Συζητήσαμε για το βιβλίο και οι ερωτήσεις του και το κάθε θέμα που ασχολιόμασταν ήταν εύστοχα. Μου άρεσε ο τύπος του και η συντροφιά του ήταν μοναδική. Με κοιτούσε συνεχώς στα μάτια και αισθανόμουνα σα να με υπνώτιζε.

Όταν τελειώσαμε μου πρότεινε να με γυρίσει αυτός σπίτι μου και δέχτηκα αμέσως. Η γειτονιά μου δεν ήταν και η πιο ήσυχη και είχε περάσει η ώρα με την συζήτηση.

Μπήκα στο αυτοκινητό του και του πρότεινα ν’ ανοίξουμε μουσική. Δεν δέχτηκε λεγοντάς μου πως ήθελε ν’ ακούει την φωνή μου. Τα έχασα λίγο με την απαιτησή του αλλά δε το έδειξα. Με ρώτησε αν μένω μόνη μου και με τι ασχολούμαι. Του είπα πως ήμουνα φοιτήτρια Πληροφορικής και έμενα μόνη μου λόγω που καταγόμουν από την Κέρκυρα.

Πολύ όμορφο νησί μου είπε και χαμογέλασε. Δεν ήξερα τι να πω εκέινη την στιγμή και το μόνο που έκανα ήταν να χαμογελάσω. Μου άρεσε πολύ αλλά δεν ήθελα να του το δείξω. Δεν ήξερα πως θα με χαρακτήριζε. Σκεφτόμουν τι θα έκανα αν φτάναμε στο σπίτι και μου π΄ροτεινε ν’ ανέβει πάνω. Ήθελα ν’ ανέβει αλλά κάτι με φόβιζε.

Φτάνοντας στο σπίτι δεν μου το πρότεινε παρά μόνο με ρώτησε τι ώρα θα πήγαινα αύριο στην σχολή μου. Του είπα γύρω στις 9 το πρωί και αφού τον καληνύχτισα έφυγα.

Στο σπίτι μπαίνοντας δεν είχα και πολύ χρόνο για σκέψεις. Είχα διάβασμα και το στομάχι διαμαρτυρόταν. Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και έφαγα. Όμως όταν ξεκίνησα να διαβάζω δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ.

Άρχισα να τον σκέφτομαι και να ονερεύομαι μια ζωή μαζί του. Ήξερα πως ήταν πολύ νωρίς για τέτοια όνειρα αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω. Τον ήθελα τόσο πολύ στην ζωή μου που κανένας δεν μπορούσε να μου αλλάξει γνώμη.

Κοιμήθηκα με την σκέψη του και όταν ξύπνησα ήμουν τόσο χαρούμενη που τον είχα γνωρίσει. Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και αφού έφαγα κάτι πήρα τα βιβλία μου και ξεκίνησα για την σχολή.

Βγαίνοντας απ΄το σπίτι με περίμενε μια έκπληξη. Ήταν εκέι και με περίμενε. Τον καλημέρισα και μπήκα στο αυτοκινητο. Μου είπε πως ήρθε να με πάει στη σχολή και χάρηκα. Ξεκινήσαμε αλλά στο δρόμο με ρώτησε αν μπορούσα σήμερα να κάνω μια κοπάνα.

Το σκέφτηκα και δέχτηκα με τον όρο να πηγαίναμε στην θάλασσα για έναν καφέ. Δέχτηκε αμέσως και μετά από λίγα λεπτά έβλεπα την θάλασσα από το παράθυρο της καφετέριας.

Μου έξηγησε γιατί ήθελε να κάνω κοπάνα και του άκουσα με το στόμα ανοιχτό. Από χθες που με είχε δει δεν είχα φύγει απ΄το μυαλό του. Συνήθως δε το πάθαινε αυτό αλλά τώρα έγινε. Ήθελε να είμαστε μαζί και όταν με ρώτησε αν ήθελα και εγώ το ίδιο του είπα ότι σκεφτόμουν.

Από εκείνη την ημέρα ήμασταν μαζί και τόσο ερωτευμένοι. Περνούσαμε αρκετό χρόνο μαζί και μας άρεσε. Το μόνο μελανό σημείο ήταν που ποτε δεν ήθελε να κοιμηθούμε μαζί τα βράδια. Μου δημιουργούσε ένα πρόβλημα αυτό αλλά μου είχε πει πως η μητέρα του δε μπορούσε να κοιμηθεί αν δεν ήταν στο σπίτι. Το δέχτηκα χωρίς να ρωτήσω κάτι άλλο.

Στο μεταξύ οι φίλοι μου έλεγαν πως κάτι συνέβαινε με αυτή την επιμονή του να μη θέλει να κοιμόμαστε μαζί το βράδυ αλλά δε τους πίστευα. Ήξερα τον ανθρωπό μου ή πίστευα πως τον ήξερα.

Κάποια μέρα από καθαρή σύμπτωση έπεσα πάνω του. Κρατούσε δύο παιδιά από το χέρι του και μια γυναίκα πίσω του τον φώναζε αγάπη του. Δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που έβλεπα. Πιστευα πως ήταν ψέμματα.

Χωρίς να χάσω χρόνο έβαλα κάποιον να μάθει γι΄αυτόν. Όταν ήρθε να μου πει τι έμαθε δεν πίστευα στα μάτια μου. Ήταν παντρεμμένος με δυο παιδιά και η γυναίκα του ήταν έγκυος 5 μηνών στο τρίτο. Δεν έκανα τίποτα παρα μονο τον κοιτούσα για κάποια ώρα. Όταν συνήλθα τον ευχαριστησα και έφυγε.

Όταν ο Νίκος πήρε τηλέφωνο δε το σήκωσα και το ίδιο έκανα και όταν ήρθε στο σπίτι. Άλλαξα τηλέφωνο και σπίτι. Δεν ήθελα να τον ξαναδώ στα μάτια μου. Με είχε τόσο πληγώσει.

0 σκέψεις σχετικά με το “Ίσως έπρεπε να τους πιστέψω …”

  1. Μια ακομη ιστορια απο τις τοσες που εχω ΄δει΄,μην το παιρνεις
    κατακαρδα ,καπως ετσι αποκτονται οι εμπειριες,και εσυ ,απεκτησες
    μια καλη εμπειρια Πιστεψε με ,εισαι ελευθερη,εχεις τον κοσμο
    μπροστα σου,πιαστον ,κρατα τον χυμο και πετα τη ΦΛΟΥΔΑ.Νασαι παντα
    καλα να μιλαμε ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε