Μερικές φορές σου λένε κάτι και αδυνατείς να το πιστέψεις. Λες το δικό μου το παιδί δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Η μάνα μπορεί να συγχωρέσει για τα πάντα το παιδί της εκτός όταν πάψει να την αγαπάει. Αυτό το είχα ακούσει από παλιές γυναίες που ότι και να άκουγαν για το παιδί τους δε το πίστευαν.
Με τον Νικηφόρο γνωριστήκαμε και ερωτευτήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε. Ήμασταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας αλλά και τόσο ίδιοι σε κάποια θέμματα. Δεν ήθελα ποτέ τι να περιμένω απ΄αυτόν και μου άρεσε που ήταν απρόβλεπτος.
Πριν κλείσουμε 1 μήνα γνωριμίας μου έκανε πρόταση γάμου που φυσικά δέχτηκα. Ο γάμος μας ήταν ονειρικός και εγώ ήμουνα πολύ ευτυχισμένη που είχα κάποιον που με αγαπούσε τόσο πολύ.
Η κάθε μέρα μαζί του ήταν μια αποκάλυψη και ξετρελαινόμουν με τις εκπλήξεις του. Όμως μετά από 6 μήνες που ήμασταν παντρεμμένοι ήταν η δική μου σειρά να του κάνω μια έκπληξη. Ήμουνα έγκυος και του το είπα με τον πιο τέλειο τρόπο.
Μαγείρεψα το αγαπημένο του φαγητό και καθώς τρώγαμε του έδειξα κάτι φωτογαφίες που είχαμε βγάλει πριν από μέρες. Μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες ήταν και το υπερηχογράφημα.
Στην αρχή δε κατάλαβε τι του έδειχνα αλλά όταν το συνειδητοποιησε άρχισε να φωνάζει. Με ρώτησε αν άυτός μου είχε πει πως ήθελε παιδί και εγώ δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Πίστευε πως δεν ήταν δικό του και με ρωτούσε με ποιον το έκανα και με έβριζε συνέχεια.
Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση. Είχε αρχίσει και γινόταν βίαιος αφού πέταξε ότι υπήρχε πάνω στο τραπέζι. Τον φοβόμουνα και σκέφτηκα να πάω να κλειδωθώ στο δωματιό μου μήπως και ηρεμήσει.
Στο δωμάτιο άκουγα πως γκρέμιζε όλο το σπίτι και έβριζε θεούς και δαίμονες. Φοβόμουνα τόσο για την ζωή μου αλλά και για την ζωή του μωρού μου. Έπρεπε να τηλεφωνήσω σε κάποιον αλλά δεν είχα κανέναν.
Οι γονείς μου δε ζούσαν πια και αδέρφια δεν είχα. Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στην πεθερά μου και να της εξηγήσω όλη την κατάσταση. Δε μου φαινόταν πολύ καλή ιδέα αλλά δεν είχα και καλύτερη τώρα. Έπρεπε κάτι να κάνω για να προστατεύσω τον εαυτό μου και το μωρό μου.
Η πεθερά μου όταν άκουσε ότι της είπα δεν πίστεψε λέξη. Μου είπε κατά λέξη το παιδί μου δεν είναι βίαιο κάτι του έκανες εσύ. Εγώ της εξήγησα πως του είπα πως ήμουν έγκυος και αυτός άρχισε να φωνάζει, να βρίζει και να σπάει ότι έβρισκε.
Δεν πίστευε τίποτα και ζήτησε να του μιλήσει. Της εξήγησα πως δε μπορούσα να τον φωνάξω και την προέτρεψα να τον πάρει τηλέφωνο αφού κλείσουμε για να της εξηγήσει τι συνέβει.
Πραγματικά μετά από λίγο χτύπησε το τηλέφωνο αλλά εγώ έκανα πως δε το άκουγα μέχρι που το σήκωσε αυτός. Ποτέ δεν έμαθα τι συζητήσανε μάνα και γιος αλλά ο Νικηφόρος ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα μετανιωμένος. Έκλαιγε και μου ζητούσε να τον συγχωρέσω. Τον αγαπούσα πολύ και δεν θέλησα να δώσω έκταση στο θέμα.
Τους επόμενους μήνες με τον Νικηφόρο ήμασταν ευτυχισμένοι. Με πρόσεχε πολύ και χάιδευε συχνά την κοιλιά μου λέγοντας πως θα ήταν γιος. Εγώ δε του έφερνα αντίρρηση και παρακαλούσα τον Θεό να είναι αγοράκι.
Δεν είχαμε ρωτήσει τον γιατρό τι ήτανε γιατί δε θέλαμε να μάθουμε. Όταν γεννιόταν θα ήμασταν ευτυχισμένοι που θα το είχαμε στην αγκαλιά μας και θα το φροντίζαμε.
Όταν με πιάσαν οι πόνοι πήγαμε στο μαιευτήριο και ευτυχώς για μένα δε ταλαιπωρήθηκα καθόλου. Όμως το μωρό ήταν κοριτσάκι. Ο Νικηφόρος είχε περάσει ήδη μια ώρα που ήμουν στο δωμάτιο αλλά δεν είχε φανεί. Ήρθε η μητέρα του και όταν τον ρώτησα τι έχει συμβεί μου είπε πως είχε δουλειές. Δεν έπεμεινα γιατί κάτι στο βλέμμα της δε με άφηνε.
Την άλλη μέρα εμφανίστηκε αλλά φαινόταν πολύ νευριασμένος, Με ρώτησε με ποιον έκανα την κόρη και όταν του απάντησα με αυτόν δε το πίστευε. Έλεγε πως εμείς στο σόι μας κάνουμε μόνο αγόρια. Εγώ άρχισα να κλαίω και μαζεύτηκε εκεί όλο μαιευτήριο για να με ηρεμήσει.
Ηρέμησα αλλά την άλλη μέρα θα έβγαινα απ΄το μαιευτήριο και θα πήγαινα σπίτι και αναρωτιόμουν τι θα συνέβαινε εκεί. Φοβόμουν για τις ζωές μας.
Καθώς το σκεφτόμουν ήρθε να με επισκεφτεί μαι παιδική μου φίλη που ήταν δικηγόρος. Με είδε χάλια και με ρώτησε τι συνέβει. Της τα εξιστόρησα όλα και έφριξε. Με παρότρυνε να τον παρατήσω και να του κάνω μήνυση.
Δε ήθελα να τον παρατήσω γιατί τον αγαπούσα. Της υποσχέθηκα όμως πως αν σήκωνε χέρι πάνω μας θα τον εγκατέλειπα. Δεν ήθελα η κόρη μου να μεγαλώσει με ψυχολογικά προβλήματα.
Την άλλη μέρα γύρισα στο σπίτι και όλο φαινόντουσαν μια χαρά. Μου είχε στρώσει τραπέζι και είχε πάρει και ένα παιχνιδάκι για την μικρή. Φάγαμε και μετά θέλησε να την πάρει αγκαλιά.
Το βλέμμα του ήταν τόσο γλυκό που χαιρόμουνα που δε τον εγκατέλειψα. Όταν του την ζήτησα να τη θηλάσω μου είπε πως αυτό το παιδί έπρεπε να πεθάνει από την πείνα. Δε του άξιζε να ζήσει γιατί είχε γεννηθεί κορίτσι.
Εγώ τον παρακαλούσα να μου την δώσει αλλά δε μου την έδινε. Του την πήρα με το ζόρι αλλά άρχισε να με χτυπάει. Αμυνόμουν αλλά φοβόμουν και για το παιδί. Το πήρα και κλείστηκαμε στην κρεβατοκάμαρα.
Είχα πάρει την αποφασή μου. Δεν πήγαινε άλλο αυτή η κατάσταση. Πήρα την φίλη μου τηλέφωνο και της εξήγησα την κατάσταση. Με προέτρεψε να πάρω την αστυνομία και μετά να του κάνω μήνυση.
Η αστυνομία ήρθε μετά από λίγη ώρα και αφού με πήραν μακριά από εκείνο το σπίτι πήγα στο τμήμα και του έκανα μήνυση. Δεν μπορύσα να πιστέψω αυτό που έκανε και ήθελα να τιμωρηθεί.
Μετά απ΄όλα αυτά βρήκα μια δουλειά και ζούμε μαζί με την κόρη μου σε ένα σπιτάκι κοντά στην θάλασσα. Τον άντρα μου δε τον έχω δει απο τότε αλλά μαθαίνω πως μας ψάχνει λέγοντας πως μας αγαπά. Άλλο άντρα δε θέλησα να βάλω στην ζωή μου γιατί φοβάμαι μη πάθω τα ίδια.
Η ζωή είναι γλυκιά! Ζήστε την ... 