Mάθημα ζωής από ένα παιδί …

Το παρακάτω ποίημα που το βρήκα καθώς έψαχνα στο Internet γράφτηκε απο ένα κοριτσάκι που πάσχει απο καρκίνο. Οι γιατροίδυστυχώς  του δίνουν μόνον έξι μήνες ζωή.

Χαλάρωσε, μην χορεύεις τόσο γρήγορα

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα πάρκ

 ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα;

Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας;

Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα;

Καλύτερα να χαλαρώσεις.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Η ζωή είναι μικρή.

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα,

όταν ρωτάς κάποιον «πώς είσαι;»

Ακούς την απάντηση;

Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι

αγκαλιά με σκέψεις για εκατοντάδες δουλειές

που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου;

Είπες ποτέ στο παιδί σου

«θα το κάνουμε αυτό αύριο»

και μέσα στην βιασύνη σου

δεν είδες τη λύπη στα μάτια του;

Έχασες επαφή;

‘Αφησες μια καλή φιλία να πεθάνει

επειδή ποτέ δεν είχες τον χρόνο

να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις

«γεια!»

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας

κάπου χάνεις τη μισή χαρά της διαδρομής.

Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες…..

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.

Γι’ αυτό χαλάρωσε.

‘Ακου την μουσική πριν τελειώσει το τραγούδι.